Friday, March 2, 2012
એમની એ આદત . . .
એમની એ આદત મને ગમતી હતી
ઝૂકેલી પલકો નજાણે શું કહેતી હતી?
જીવનમાં મારા તે અમી રસ ઘોળતી હતી
પણ, આ તે વળી શું થયું . . .?
સ્મિત એમના નયનનું ક્યાં ગયું ?
અરે, આ સુરમો ચડયો સંગ્રામે ...!
મારું જીવન કેમ ઝેર બની ગયુ
“ખુદા” કઈ દે કે, આ છે માત્ર સ્વપ્ન
નહિતર તુ જ કે ...
હજુ બીપીનની ધડકનોમાં નામ એનું કેમ ગુંજતું હતું?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
why can't we format our memory ? why does memory always give a pain to us ? alas but some time when we alone in rainy tin tin dark night we like to travel in our memory and words run through out from our pen in the format of Poem!!!!!!! Nice poem I like it.
thanks rajubhai for nice comment
actually we have bad sector on that area of memory....
दुखती रग पे हाथ रख दिया ओए.
Post a Comment